⚠️ضرورت بازدارندگی هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران

⚠️ضرورت بازدارندگی هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران

✍سعیدشهرابی فراهانی/ تحلیل گرارشدسیاسی.امنیتی.بین الملل/ مدیرمرکزپژوهش ومطالعات بین المللی ضدصهیونیستی/ مدیرتبیین اتاق تحلیل جبهه مقاومت

نامه ۷۱ نماینده مجلس شورای اسلامی که برای نخستین بار رسماً خواستار حرکت به سمت تولید تسلیحات هسته‌ای شده‌اند، نشان‌دهنده تغییر معنادار در نگاه سیاست‌گذاران و افکار عمومی به امنیت ملی و دفاع از تمامیت ارضی است. این رویکرد را می‌توان از چند منظر راهبردی و دیپلماتیک بررسی کرد

توان فنی و ظرفیت ملی: جمهوری اسلامی ایران دارای زیرساخت‌های علمی و صنعتی لازم برای تولید تسلیحات هسته‌ای و سامانه‌های پرتاب متناسب است. قابلیت فنی موجود، به همراه اراده سیاسی حاکمیت و اجماع عمومی، امکان تحقق بازدارندگی هسته‌ای را فراهم می‌کند

بازدارندگی و تضمین امنیت ملی: تهدیدات اخیر توسط دو رژیم دارای تسلیحات هسته‌ای نشان داد که توان نظامی متعارف نمی‌تواند به‌تنهایی امنیت کشور را تضمین کند. از این رو، ایجاد توان بازدارنده هسته‌ای برای حفاظت از بقا و جلوگیری از تجاوز به کشور، ضروری و اجتناب‌ناپذیر است

حمایت افکار عمومی و مشروعیت داخلی: نظرسنجی‌های اخیر نشان‌دهنده حمایت گسترده جامعه از توسعه برنامه بازدارندگی هسته‌ای به منظور تضمین امنیت ملی است. این حمایت داخلی، مشروعیت بخشی به تصمیمات راهبردی در حوزه دفاع و امنیت را تقویت می‌کند

تجارب بین‌المللی و مدل‌های بازدارندگی: تجربه هند و پاکستان نشان می‌دهد که سلاح هسته‌ای، علی‌رغم عدم تضمین جلوگیری از درگیری‌های کوچک، مانع از ورود کشورها به جنگ تمام‌عیار می‌شود. همچنین، تجربه روسیه در الحاق کریمه و جنگ اوکراین، بیانگر توان بازدارندگی هسته‌ای در مدیریت فشار و تهدیدات خارجی است

ثبات اقتصادی و جایگاه ژئوپلیتیکی: ایران با ذخایر انرژی و موقعیت راهبردی ممتاز، نیازمند محیطی امن و پایدار برای سرمایه‌گذاری و توسعه روابط بین‌المللی است. توان هسته‌ای بازدارنده می‌تواند سطح ثبات کشور را افزایش داده و ایران را به یک بازیگر معتبر در تعاملات منطقه‌ای و جهانی تبدیل کند

نتیجه‌گیری راهبردی: حرکت به سمت بازدارندگی هسته‌ای، مبتنی بر توان فنی موجود و حمایت داخلی، یک ضرورت حیاتی برای تضمین امنیت ملی، حفاظت از تمامیت ارضی و ارتقای جایگاه راهبردی ایران در منطقه و جهان است. این اقدام، ضمن ایجاد موازنه با تهدیدات خارجی، پیامدهای دیپلماتیک و امنیتی قابل توجهی در سطح منطقه و فراتر از آن خواهد داشت.