محرکه‌های پنهان عملیات تهاجمی موساد در غرب آسیا و اروپا

محرکه‌های پنهان عملیات تهاجمی موساد در غرب آسیا و اروپا؛ بازتعریف جغرافیای انتقام صهیونیستی در برابر نافرمانی ژئوپلیتیکی از طرح‌های ضدایرانی

✍سعیدشهرابی فراهانی/ تحلیل گرارشدسیاسی.امنیتی.بین الملل/ مدیرمرکزپژوهش ومطالعات بین المللی ضدصهیونیستی/ مدیرتبیین اتاق تحلیل جبهه مقاومت

در روزها و هفته‌های اخیر، شواهد میدانی و تحلیل‌های مبتنی بر داده‌های اطلاعاتی، همگی حاکی از شکل‌گیری نوعی معماری تنبیهی – بازدارنده از سوی ائتلاف صهیونیستی به رهبری تل‌آویو و واشینگتن علیه مجموعه‌ای از بازیگران کلیدی هستند که از زاویه تحلیل راهبردی، دچار یک «انحراف کنشگرانه» از سیاست‌های طراحی‌شده ضدایرانی شده‌اند

در صدر این فهرست، چین، روسیه، امارات و اتحادیه اروپا قرار دارند؛ کشورهایی که به‌رغم فشارهای چندلایه اطلاعاتی، اقتصادی و دیپلماتیک، از تبعیت محض نسبت به مطالبات امنیتی تل‌آویو و کاخ سفید خودداری کرده‌اند. آنچه در این میان محل تأمل است، سطح تنبیه و نوع مجازاتی است که در دستور کار سرویس‌های وابسته به این ائتلاف قرار گرفته است؛ به‌ویژه عملیات‌های چندوجهی موساد در خاک اروپا و حوزه خلیج فارس

ائتلاف صهیونیستی بر آن بود که
🔹چین از خرید نفت ایران صرف‌نظر کند و تأمین فناوری‌های کلیدی (اعم از تجهیزات های‌تک و کالاهای راهبردی) را متوقف سازد؛ اما پکن با تکیه بر نیاز بلندمدت به امنیت انرژی در خلیج فارس و هم‌سرنوشتی در نبرد تمدنی با آمریکا، از این مسیر عدول نکرد.
🔸روسیه در قامت یک شریک اطلاعاتی، از ارسال داده‌های ماهواره‌ای، راداری و تجهیزات رصد الکترومغناطیسی به ایران خودداری ورزد؛ اما مسکو با توجه به فشارهای جنگ اوکراین و نیاز به هم‌پوشانی تاکتیکی با تهران در نبرد مشترک علیه ناتو، به این هشدارها بی‌اعتنایی کرد.
🔹امارات متحده عربی به عنوان حلقه سوم، مأمور قطع کامل مسیرهای تبادلات مالی، لجستیکی و تجاری ایران در منطقه بود؛ اما نگرانی از پاسخ مستقیم و سخت ایران در صورت ورود به سیاست انسداد، موجب عقب‌نشینی ابوظبی شد

🔹اروپا نیز در معادله مجازات وارد شده؛ چراکه از موضع سکوت سنتی خود در برابر جنایات صهیونیستی عدول کرده و برخی دولت‌های اروپایی – ولو در سطوح رسانه‌ای و نمادین – گام‌هایی برای به‌رسمیت شناختن کشور مستقل فلسطین برداشته‌اند. این رفتار، در نگاه راهبردی تل‌آویو، یک انحراف ژئوپلیتیکی بزرگ تلقی شده و می‌تواند مشروعیت اشغالگری صهیونیستی را در عرصه حقوق بین‌الملل تضعیف کند.
در نتیجه، از نگاه محافل طراح در تل‌آویو و لابی‌های امنیتی در واشینگتن، این چهار بازیگر – هر یک به دلیلی – در حکم “نافرمانان امنیتی” هستند و باید با

ابزارهای غیردولتی، نیمه‌رسمی و اغلب فرامرزی، مورد تنبیه قرار گیرند. برآیند این رویکرد، چیزی نیست جز
افزایش سطح عملیات مخفی، تروریستی، خرابکارانه و سایبری در عمق جغرافیای اروپا؛
فشارهای چندلایه اطلاعاتی و نفوذ امنیتی در خاک امارات؛
عملیات‌های پیچیده در مناطق نفوذ روسیه و چین؛
و نهایتاً، ایجاد هزینه پنهان برای هرگونه تعامل راهبردی با ایران.
این الگوی رفتاری، نشان از ورود موساد و شرکای آن به مرحله جدیدی از نبرد خاموش جهانی علیه محورهای استقلال از اراده صهیونیستی – آمریکایی دارد.

⬆️ توصیه راهبردی
ضروری است کلیه نهادهای مسئول در حوزه دیپلماسی منطقه‌ای،اطلاعات و عملیات‌های میدانی و سایبری، با رصد دقیق تحولات امنیتی در مناطق یادشده، ضمن تدوین نقشه پاسخ هماهنگ، در چارچوب دکترین بازدارندگی غیرمستقیم و هوشمند، نسبت به ارسال سیگنال‌های راهبردی و هشدارآمیز به طرف‌های متخاصم اقدام نمایند.