⚠️بلوچستان؛ صحنه جنگ پنهان و پیوندهای نامرئی

⚠️بلوچستان؛ صحنه جنگ پنهان و پیوندهای نامرئی

✍سعیدشهرابی فراهانی/ تحلیل گرارشدسیاسی.امنیتی.بین الملل/ مدیرمرکزپژوهش ومطالعات بین المللی ضدصهیونیستی/ مدیرتبیین اتاق تحلیل جبهه مقاومت

تحولات ماه‌های اخیر در بلوچستان نشان می‌دهد که این منطقه دیگر صرفاً جغرافیای یک مناقشه قومی یا شورش محلی نیست، بلکه به میدان رقابت ژئوپلیتیک بدل شده است؛ رقابتی که در آن، بازیگران فرامنطقه‌ای با ظرافت و خشونت توأمان، در پی دگرگون‌سازی معادلات امنیتی جنوب غرب آسیا هستند.
در این میان، نقش رژیم صهیونیستی و هند بیش از پیش عیان شده است. شواهد امنیتی و میدانی نشان می‌دهد که تل‌آویو با طراحی شبکه‌های نیابتی در قالب گروه‌های موسوم به «ارتش آزادی‌بخش بلوچستان» و «جبهه متحد آزادی بلوچستان» کوشیده است تا با جذب نیرو، آموزش مزدوران و حمایت لجستیکی، بحران بلوچستان را به کانونی علیه منافع ایران و پاکستان تبدیل کند. دهلی‌نو نیز با بهره‌گیری از ظرفیت سرویس اطلاعاتی خود (RAW) عملاً پیوندی استراتژیک میان این گروه‌ها و اسرائیل برقرار کرده است؛ پیوندی که نه‌تنها بُعد عملیاتی، بلکه بُعد رسانه‌ای و نرم‌افزاری بحران را نیز تغذیه می‌کند.
این روند به‌گونه‌ای پیش رفته است که پروژه‌هایی چون «طرح مطالعات بلوچستان» تحت حمایت اندیشکده‌های وابسته به لابی صهیونیستی در غرب، اکنون وظیفه مشروعیت‌بخشی نظری و ادراکی به گفتمان جدایی‌طلبی را بر عهده گرفته‌اند. در نتیجه، بحران بلوچستان از سطح یک نزاع مسلحانه محلی فراتر رفته و به بخشی از جنگ ترکیبی و ادراکی علیه ثبات منطقه تبدیل شده است

از زاویه دیپلماتیک، اهمیت تحولات اخیر در آن است که تهران و اسلام‌آباد ـ دو بازیگر که تا یک سال پیش روابطی پرتنش و پر از سوء‌ظن متقابل داشتند ـ اکنون تحت فشار تهدیدات مشترک، به سمت همگرایی امنیتی تازه‌ای سوق یافته‌اند. این همگرایی اگر به‌درستی مدیریت و تعمیق شود، می‌تواند به‌عنوان الگویی از همکاری ضدتروریسم منطقه‌ای، موازنه‌ای جدید در برابر پروژه‌های برون‌زا ایجاد کند.
با وجود این، نباید از پیامدهای راهبردی غفلت کرد. بلوچستان در حال تبدیل شدن به صحنه یک جنگ نیابتی تمام‌عیار است؛ جنگی که نه‌تنها ثبات مرزهای ایران و پاکستان، بلکه مسیرهای راهبردی انرژی، تجارت و ژئوپلیتیک کل منطقه را تهدید می‌کند. استمرار این وضعیت، به معنای انتقال بخشی از میدان منازعه خاورمیانه به آسیای جنوبی خواهد بود؛ انتقالی که هزینه‌های امنیتی آن برای هر دو کشور بسیار سنگین خواهد بود.

🔹 نتیجه‌گیری راهبردی؛
بحران بلوچستان دیگر «موضوع داخلی» هیچ کشوری نیست، بلکه بخشی از نقشه کلان بی‌ثبات‌سازی منطقه‌ای توسط محور هند – اسرائیل – ایالات متحده است.
تنها راه مقابله مؤثر، نهادینه‌سازی همکاری امنیتی و اطلاعاتی ایران و پاکستان در قالب سازوکارهای رسمی و غیررسمی است.
ضرورت دارد میدان جنگ نرم و رسانه‌ای نیز با ابتکار عمل مشترک تهران – اسلام‌آباد مدیریت شود، تا پروژه‌های اندیشکده‌ای و تبلیغاتی دشمن خنثی گردد.
در صورت بی‌توجهی، بلوچستان می‌تواند به نقطه اتصال «کمربند ناامنی» از مدیترانه تا اقیانوس هند تبدیل شود.